W hospicyjnej kaplicy, jak co roku w okresie Wielkiego Tygodnia, ks. dyr. Marek Zarzyczny odprawiał nabożeństwa związane z Męką i Zmartwychwstaniem naszego Pana Jezusa Chrystusa. Wiele osób zaangażowało się w czytania Pisma Świętego w poszczególnych dniach Triduum, zaś służbę przy ołtarzu sprawowali Maltańczycy. Szczególny wkład w przygotowanie Świąt Męki i Zmartwychwstania Pańskiego wniosły Siostry zakonne pracujące w Hospicjum: Vianneya , Jonasza i Izajasza oraz wolontariusze skupieni w „Bractwie Ratowania Dusz”, którzy przygotowali dekorację Grobu Pańskiego i Ciemnicy.
Wielki Czwartek
to wspomnienie Ostatniej Wieczerzy Jezusa i Jego Uczniów oraz pamiątka ustanowienia Eucharystii i Sakramentu Kapłaństwa. Z tej okazji serdeczne życzenia ks. dyr. Markowi Zarzycznemu złożyli pensjonariusze, pracownicy oraz przybyli na nabożeństwo wierni, natomiast z rąk Siostry Vianneyi otrzymał Kapłańską Margeretkę z zapewnieniem o modlitwie. (Istotą Apostolatu MARGARETKA jest codzienna modlitwa za konkretnych kapłanów, jako odpowiedź na prośbę Maryi Królowej Pokoju. W centrum kwiatu wpisuje się imię i nazwisko kapłana, zaś na siedmiu listkach kwiatowych nazwiska siedmiu rodzin (lub imiona i nazwiska siedmiu konkretnych osób), które składają Bogu przyrzeczenie wieczystej modlitwy - każda rodzina (lub pojedyncza osoba) w jednym określonym dniu tygodnia za konkretnego kapłana.)
Wielki Piątek
rozpoczął się Drogą Krzyżową na Cergową. Wzięli w niej udział m.in. pracownicy Urzędu Miasta oraz pracownicy i wolontariusze z krośnieńskiego Hospicjum, którzy przeszli od Lipowicy na szczyt Góry Cergowej rozważając poszczególne stacje Męki Pańskiej. Wyjazd zorganizowany został przez Pana Krzysztofa Smereckiego z Urzędu Miasta Krosna. O godz. 17.00 w hospicyjnej kaplicy odbyło się Nabożeństwo na cześć Męki i Śmierci naszego Odkupiciela Jezusa Chrystusa. To jedyny dzień w roku bez sprawowania Najświętszej Ofiary. Na jej zakończenie Celebrans przeniósł Monstrancję z Panem Jezusem z Ciemnicy do Bożego Grobu. Wierni pozostali na modlitwie w cichej adoracji do godz.22.00.
Wielka Sobota
to dalszy ciąg adoracji przy Bożym Grobie, którą podjęli także niektórzy pensjonariusze Hospicjum. O godzinie 10-tej ks. Marek poświęcił kosze z pokarmami . Zapanowała świąteczna, radosna atmosfera, czego wyrazem były wzajemne życzenia składane przez obecnych w hospicyjnej jadalni.
Wieczorem o godz. 18.00 rozpoczęło się nabożeństwo Wigilii Paschalnej – najbardziej wyjątkowej liturgii całego roku składającej się z kilku części: liturgii światła, wyjątkowo długiej Liturgii Słowa podzielonej na 2 części śpiewem “Gloria” , Liturgii Chrztu i Liturgii Eucharystii.
Poświęcenie ognia a następnie zapalenie tym ogniem nowego Paschału ma przypominać przede wszystkim kolumnę ognia, która prowadziła Izraelitów przez Morze Czerwone. W znaku tym chodzi jednak o Chrystusa, który jest dla nas taką kolumną ognia, światłem i przewodnikiem na drodze do zbawienia.
Liturgia Słowa – Proroctwa, czyli czytania ze Starego Testamentu mające przypominać wydarzenia z historii zbawienia, których kulminacją była męka, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Następnie odśpiewano uroczyste Gloria – Chwała na wysokości Bogu łączące Stary i Nowy Testament. Podczas śpiewu tego hymnu rozdzwoniły się dzwonki i zapłonęły świece na ołtarzu.
Sercem całej liturgii Wielkiej Nocy jest misterium chrztu. Liturgię Chrztu rozpoczyna poświęcenie wody za pomocą ognia. Paschał z poświęconym ogniem zanurza się w naczyniu z wodą do poświęcenia. Ma to nam przypominać, że w Chrzcie zanurzamy się w Chrystusa – jak łączy się w tym geście ogień z wodą. Znak ten wskazuje także na inny wymiar tajemnicy chrztu: zstąpienie Ducha Świętego, który na początku stworzenia “unosił się nad wodami” dając naturze życie.
Wielka Niedziela
Alleluja! Christus resurrexit!
Ta radosna nowina już o godz. 6.00 rano rozbrzmiała w hospicyjnej kaplicy, a w uroczystej procesji na czele ze zmartwychwstałym Jezusem niesionym przez ks. Marka korytarzami Hospicjum zaniesiona wszystkim chorym. Głośno dźwięczały dzwonki i radosne pieśni wielkanocne. Piękna była Msza rezurekcyjna i homilia ks. dyrektora, po której wszyscy wierni składali sobie życzenia Wesołego Alleluja.